19 Απριλίου 2008

"ΚΥΡΙΕ ΗΔΗ ΟΖΕΙ"

"Κυριε, ήδη όζει…"
Μέσα σ' ετούτες τις τρεις λέξεις περικλείεται όλη η θλίψη, το παράπονο και η απελπισία των αδελφών του Λαζάρου, της Μάρθας και της Μαρίας. Ο Ιησούς ζητά να ανοίξουν το μνήμα στο οποίο κείται ο φίλος Του Λάζαρος, μα όλοι είναι διστακτικοί: "Κύριε, ήδη όζει". Η θλίψη έχει καταβάλλει τις δύο αδελφές, που παραπονιούνται, θα λέγαμε, για την αργοπορία του Ιησού: Κύριε, εάν ήσουνα εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μας. Τώρα όμως είναι αργά, έχουν περάσει τέσσερις μέρες και "ήδη όζει", διότι έχει προχωρήσει η διαδικασία της αποσύνθεσης.

Αυτό ακριβώς ήθελε και ο Ιησούς, να αναστήσει όχι απλά ένα νεκρό, αλλά έναν πεθαμένο από μέρες, για να φανεί το μέγεθος της παντοδυναμίας Του, της Θεϊκής Του ιδιότητας, της εξουσίας Του πάνω στη ζωή και στο θάνατο, στην ύλη και στη φθορά. Αυτό το γεγονός της ανάστασης του Λαζάρου αποτελεί και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού είναι ασύλληπτο για τα ανθρώπινα δεδομένα, ξεπερνώντας ακόμα και τον πιο ευφάνταστο νου.

Πολλοί κατά καιρούς θέλοντας να "απομυθοποιήσουν" το πρόσωπο του Ιησού έδωσαν τις προσωπικές τους ερμηνείες για το πώς έγιναν τα θαύματα. Ετούτο όμως υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική, δεν χωρά "εξήγηση", ή το δεχόμαστε ή το απορρίπτουμε.

"Κύριε, ήδη όζει". Ακόμα και αυτοί που πίστευαν ότι είναι όντως ο Υιός του Θεού, δεν μπορούν να φανταστούν τι μέλλει να επακολουθήσει. Ο Χριστός απαντά με τρεις λέξεις: "Λάζαρε, δεύρο έξω" και με τον λόγο αυτό αντιστρέφει την πορεία της φθοράς του σώματος του νεκρού, το αποκαθιστά υγιές και το ζωοποιεί επαναφέροντας σε αυτό την ψυχή του φίλου Του.

Το μέγεθος του θαύματος, αλλά και η χρονική στιγμή που αυτό έγινε, λίγες ημέρες πριν το Πάθος, αποτελεί απόδειξη της Ανάστασης του Χριστού αλλά και της μελλούσης. Αυτός που μπόρεσε να αναστήσει τον Λάζαρο μπορεί αναμφίβολα να πράξει το ίδιο και στον εαυτό Του. Άρα η νέκρωση διά του σταυρού και η τριήμερη ταφή είναι γεγονότα που θα μπορούσε να αποφύγει, όμως πορεύεται σε αυτά εκουσίως, για να εκπληρώσει την επί της γης αποστολή Του. Από την άλλη μεριά, όπως με ένα Του λόγο ανέστησε τον φίλο Του, έτσι με ένα Του λόγο θα αναστήσει όλους τους ανθρώπους κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας Του.

Το σημερινό γεγονός έχει παράλληλα και άλλες προεκτάσεις. Στο πρόσωπο του Λαζάρου μπορούμε να δούμε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Όπως εκείνος, μακριά από τον Χριστό, ασθενούσε βαρέως, έτσι κι εμείς, αποκομμένοι από την ζωοποιό χάρη Του, ασθενούμε πνευματικά και καταβεβλημένοι από την αμαρτία νεκρωνόμαστε. Το μνήμα είναι η εξωτερική εικόνα που έχουμε κατασκευάσει για τον εαυτό μας, το κοινωνικό μας προφίλ, τα στερεότυπα που διέπουν την καθημερινή μας ζωή, κρύβοντας επιμελώς την εσωτερική σήψη και δυσωδία.

Το ευτυχές είναι ότι ο Χριστός, από την υπέρμετρη αγάπη Του, έρχεται από μόνος Του προς εμάς για να μας καλέσει όπως εκάλεσε τον Λάζαρο, λέγοντάς μας απλά: "Δεύρο έξω"! Είναι Εκείνος που και φέτος θα σταυρωθεί και θα ταφεί και θα αναστηθεί για τις δικές μας αμαρτίες, του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί. Είναι Εκείνος που ανασταίνει όχι μόνο το σώμα, αλλά κυρίως τον πνευματικό κόσμο του ανθρώπου, και φέρνει την πνοή της ελπίδας σε όλους εμάς, που συχνά κουρασμένοι αναλογιζόμαστε "Κύριε, ήδη όζει"…

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
στη σκηνή,
σαν ροκ συγκρότημα…κι αν μας αντέξει το σκοινί…θα φανεί στο χειροκρότημα.