13 Φεβρουαρίου 2010

Ποια μάσκα να φορέσω?

"Θα του βγάλω τη μάσκα, όπως θα βγάλω και ’γω τη δική μου, και θα κοιταχτούμε, αυτή τη φορά πρόσωπο με πρόσωπο, δίχως πέπλα και δίχως ψέματα…" (Gaston Leroux, Το φάντασμα της όπερας).

Μάσκες παντού, όλοι φοράνε μάσκες.
Χρώματα. Νεκρά χρώματα..και τα χαμόγελα?..ψεύτικα,πλαστικά και αυτα!

Μάσκες παντού. Όλοι διαλέξαμε  από μία μάσκα.
Και υπάρχουν σε πολλά χρώματα, σε πολλές γκριμάτσες.
Άκαμπτες και διαχρονικές πάντα.

Και αν κάποια φορά ξεχαστούμε και βγούμε χωρίς την μάσκα μας,υπάρχει διαφορά?..ψυχρά χαμόγελα,ψυχρές και οι ματιές..
Αναρωτιέμαι,σε ποια εποχή ζούμε..της Μάσκας να την πώ?
Υπάρχει κανείς που να λέει αυτό που νιώθει,αυτό που πραγματικά θέλει να πει?
Ακατανόητα λόγια,λόγια που αποκοιμίζουν τα πλήθη.

Μάσκες..που έχουν και ωραίο ύφος!
Νομίζω,έτσι εξηγούνται όλα!
Πλέον το ύφος υπερτερεί..

Και αληθεια ποια μάσκα πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο?..αυτη που θα φορέσουμε αυτές τις μέρες λόγω καρναβαλιού,ή αυτη που φοράμε τις υπόλοιπες 360 ημέρες?
 Μα  οι  αποκριάτικες μάσκες, δεν είναι επικίνδυνες,δηλώνουν αμέσως την ταυτότητα,
οι άλλες είναι οι επικίνδυνες, που αλλάζουν ανα πάσα στιγμή,έτοιμες για κάθε περίσταση.
Και αυτές είναι που δεν πέφτουν,κυκλοφορούν σε καθημερινή βάση πλέον.
Μεθαύριο οι Αποκριές θα είναι παρελθόν..μα εσύ.. και εγώ,τι κι' αν κρύψουμε την αποκριάτικη μάσκα μας στο πατάρι?
Μπορούμε να την ξεριζώσουμε από μέσα μας?
Να πετάξουμε από πάνω μας το μακιγιάζ,το ψεύτικο προσωπείο με το ψεύτικο χαμόγελο ή την ψεύτικη θλίψη..αλήθεια μπορούμε?

Δικοί μου προβληματισμοί..εσείς, μη με πάρετε και πολύ στα σοβαρά ...αυτες τις "τρελές" μέρες να τις χαρείτε όσο καλύτερα μπορείτε!

Καλές  Αποκριές!!

10 Φεβρουαρίου 2010

Ο Ύμνος της αγάπης.


Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται.
(Απ. Παύλου Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13.΄)

“Μπορώ να μιλάω όλες τις γλώσσες των ανθρώπων,
ακόμα και των αγγέλων, μα αν δεν έχω αγάπη
μοιάζω με χάλκινο σκεύος που αχολογάειή με τύμπανο που αλαλάζει.
Κι αν έχω προφητικό χάρισμα και γνωρίζω όλα τα μυστήρια
Κι αν κατέχω όλη τη γνώση, μα και όλη την πίστη αν έχω
ώστε και βουνά να μετακινήσω,αν δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτα.
Κι αν μοιράσω όλα τα υπαρχοντά μου για να χορτάσω ψωμί τους φτωχούς,
ακόμα κι αν παραδώσω το σώμα μου να καεί,αν δεν έχω αγάπη όλα μάταια.
Η αγάπη εύκολα συγχωρεί, πάντοτε το καλό κάνει η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει,
δεν περηφανεύεται, δεν φέρεται άπρεπα,δεν τα θέλει όλα δικά της, δεν οργίζεται,
δεν σκέφτεται το κακό, δεν χαίρεται με το άδικο,αλλά χαίρεται όταν επικρατεί η αλήθεια.
Ολα τα ελαττώματα του άλλου τα σκεπάζει πιστεύει πάντα στις καλές διαθέσεις του,
ελπίζει πάντα πως θα διορθωθεί και όλα τα υπομένει.
Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ...”
 
Υ.Γ. Να 'μαστε πάλι εδώ..επέστρεψα,δεν ξέρω για πόσο..για όσο..είναι κάποιες φορές που νιωθουμε την ανάγκη να απομακρυνθούμε για λίγο απο όλους και όλα,είναι κάποιες φορές που πρέπει να σκύψουμε βαθιά μέσα μας..και πιστέψτε με,υπάρχει πολλή δουλειά εκεί!Συγνώμη που απομακρύνομαι ξαφνικά και χωρίς λόγια,μα,ψαράκι βλέπετε! :)Οσο για εσας που σας έκανα να ανησυχήσετε και λυπάμαι πολύ γι'αυτο, σας ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου,πραγματικά με συγκινήσατε..
Και αλήθεια,τι πιο όμορφο απο την Αγάπη?..μ' αυτην θα στολίσω το μπλογκόσπιτό μου,με ενα εξαιρετικό κείμενο.(η πρώτη ανάρτηση του 2010..ενας ύμνος στη Αγάπη!..πως αλλιώς?)  
Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για την αγάπη.Είναι ένα άριστο ποίημα. Περιέχει καταπληκτικές αλήθειες, που φωτίζουν και εξυψώνουν τη ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, που αγαπά δε ζηλεύει, δε φουσκώνει από εγωισμό, δε θυμώνει, δε ζητεί το δικό του συμφέρον, δε σκέφτεται για τους άλλους κακό. Η αγάπη τίποτε δεν παθαίνει. Αυτή θα βασιλεύει και θα επικρατεί σ' ολόκληρο τον κόσμο. Η αγάπη θα γεμίζει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, που την παραδέχτηκαν και την εφάρμοσαν στη ζωή τους.Αφιερωμένο σε όλους εσας με..Αγάπη!